Laatst werd ik wakker en ik merkte meteen; “ik voel me niet fijn”.
Mijn emoties zitten hoog, ik voel mij niet krachtig en sterk. Ik voel me onrustig, verdrietig, voel mijn tranen stromen en ik ben aan het piekeren.
Ik ben aan het “scenario” denken. Wat als… Stel dat…
Mijn hoofd probeert het te “begrijpen”, te verklaren en zo snel mogelijk op te lossen…
Gedachten, gevoelens en emoties die komen, je kan hier niets aan doen.
Ik voel weerstand, ik wil dat het stopt. Ik wil dan liever niet praten, maar het wegstoppen. Ik wil dat het “nu” over is. Ik veeg de tranen snel van mijn wangen en start de dag. Eerst de kinderen naar school. First things first.
Dit is een van mijn oude patronen, een van mijn oude defense mechanismes die ik feilloos beheerste en waarvan ik vroeger altijd dacht dat het goed voor mij werkte. Ik herken dit mechanisme en mijn weerstand steeds sneller en vaker. Wegstoppen, dan is het er niet meer. Glimlachen en doen alsof er niets aan de hand is. Lekker makkelijk.
Ondanks dat ik mij hier bewust van ben is dit een hardnekkig oud patroon en mechanisme dat soms gewoon weer langskomt.
Maar, ik heb ervaren en geleerd dat ik mij hier uiteindelijk totaal niet beter door ga voelen. Ik creëer mijn eigen schijnrealiteit, waarbij ik doe alsof het goed gaat met me. Ik ontken hoe ik mij echt voel, op dat moment.
Zodra ik doorheb wat ik aan het doen ben, en dat ik weerstand ervaar, ben ik dankbaar dat ik dit herken, en daarna ga ik ermee aan de slag. Ik ga door de weerstand heen en ga juist naar het gevoel toe. Ik vergelijk het vaak met mijzelf een duw geven van de hoogste duikplank af. Ik wil niet in het diepe springen van die hoogte. Maar zodra ik eraf ben voel ik me beter, rustiger, fijner, opgelucht of blijer.
Onder en achter de weerstand zit de kans voor mij om te groeien. Vaak als we weerstand ervaren willen we primair vluchten, weg bewegen van pijn, weg van emotie, weg van ongemak. Terwijl een gevoel vaak juist verzacht, oplost of verandert als we het erkennen, of er simpelweg gewoon laten zijn.
Probeer het niet meteen te fixen, het is er en het gaat niet zomaar weg.
Het is een soort boomerang, die gewoon terug blijft komen zolang je hem weg blijft gooien.
Start de zoektocht in jezelf, exploreer.
– Waarom is het gevoel er, wat heeft het je te vertellen?
– Zit er een (oud) trauma onder?
– Herken je deze emotie of dit gevoel?
– Is dit voor jou een bekend thema in jouw leven?
Je hoeft je niet altijd goed, krachtig en vrolijk te voelen. We zijn mens en we hebben allemaal emoties die gevoeld en gezien willen worden; door jou! Emoties en gevoelens komen langs, en jij kan ernaar kijken wanneer jij er klaar voor bent. Wees mild, lief voor jezelf. Veroordeel jezelf niet.
Herinner jezelf eraan dat dit voorbij gaat. Het is geen nieuwe permanente “staat van zijn”. Je gevoelens, emoties en gedachten definiëren niet wie jij bent. Het is een moment. Het kan kort of lang duren, weggaan en/of terugkomen.
Accepteer dat je een mens bent, met emoties. We hebben allemaal licht en donker in ons. Deze twee gaan hand in hand, en bestaan alleen met elkaar samen, denk maar aan de maan en de zon. We hebben vaak de neiging om altijd in het lichte stuk te willen zitten, ons altijd goed te willen en moeten voelen. Dit is een illusie. We verdrukken soms onze gevoelens en emoties om onszelf zo snel mogelijk weer op de rit te krijgen.
Hiermee verdruk je jouw gevoel, jouw innerlijke waarheid.
En die innerlijke waarheid wil niets anders dan even jouw volledige aandacht. Erkend worden, gezien worden, doorvoeld worden.
Wat kan je doen? En, hoe doe je dat dan?
Probeer de volgende keer, als je merkt dat er gevoelens, gedachtes of emoties de kop op steken waar je weerstand bij voelt, op te letten.
Probeer bewust te worden van jezelf.
Wat doe je? Probeer je het te verdringen? Negeer je het? Leer jouw weerstand herkennen en kijk naar jouw patronen en defense mechanismes. Welke “trucs” heb jij jezelf (on)bewust aangeleerd om het weg te duwen? Geef daarna allereerst aan jezelf toe dat je dit doet.
Bewustwording is vaak de eerste stap in een groeiproces.
Gun jezelf vervolgens een paar minuten van jouw tijd.
Alleen. Leg je telefoon weg (en geluid uit).
Ga alleen in een kamer zitten. Ga op bed liggen. Ga even warm douchen.
Een stukje buiten wandelen. Anything.
Ga terug naar dat gevoel. Wat voel je? Voel je het misschien ook ergens specifiek in je lichaam? Zoja, leg je hand op deze plek en adem een aantal keer rustig, bewust en diep in- en uit.
Verwelkom het gevoel. Alsof je het begroet. Alsof je ermee kan praten. Visualiseer dit.
Stel het gevoel, of de emotie, de vraag:
Wat kom je doen? Waar kom je vandaan? Wat heb je mij te vertellen? Herhaal de vragen een paar keer rustig (als je dat wilt).
Luister dan naar jouw innerlijke stem. Jouw antwoord is jouw waarheid. Haal adem. Blijf rustig. En wees stil.
Veroordeel het antwoord niet. Probeer geen mooi of kloppend antwoord te formuleren in je hoofd. De gevoelens en gedachten die door je heen gaan mogen lelijk zijn, mogen boosheid of woede bevatten, je mag huilen.
Laat deze paar minuten alles even helemaal “zijn” zoals het is. Laat het toe.
Zonder jouw gevoel te willen veranderen of op te lossen.
Erken het, begroet het, laat het door je heen stromen, haal adem.
Geef het de ruimte en geef het aandacht.
Haal tot slot een paar keer actief en diep adem, in door je neus en uit door je mond. Bedank jouw innerlijke waarheid voor het open en eerlijke moment.
Kom hierna langzaam weer in beweging. Ga iets doen waar je blij van wordt, iets waar je je goed door voelt. Dit kan een kop thee drinken zijn, mediteren, 2 minuten gek dansen, alles is goed.
Thats it. Klinkt simpel, en dat is het (vaak) ook. Maar in het begin is het misschien nieuw of onwennig, of kan het lastig voor je zijn.
Geloof me; des te vaker je dit oefent, des te makkelijker het wordt voor je.
En gebeurt er tijdens deze paar minuten voor jezelf helemaal niets?
Dat kan, en is normaal. Beschouw jezelf als een huis, met een voordeur.
Als we naar binnen willen kloppen we op de voordeur. Soms wordt er opengedaan, en soms niet. De deur gaat open wanneer jij er klaar voor bent. Onthoud dat er binnen in “jouw huis” is gehoord dat er is aangeklopt. Dat is al een eerste stap. De gevoelens en emoties weten dat je er bent.
Vertrouw erop dat het komt, wanneer jij er klaar voor bent.
Tijdens de Bodywork sessies met cliënten klop ik op de deur van hun binnenwereld, samen kijken we wat er gebeurt. Soms wordt er opengedaan, soms gaat de deur op een kiertje. En soms is het aankloppen tijdens een sessie al meer dan genoeg. Ik forceer niets.
En als de deur wel opent kijken we samen wat er naar buiten wil komen, wat wil gezien en gehoord worden? Ik heb vertrouwen dat komt wat komt, en dat het komt wanneer jij er klaar voor bent.
Heb je het gevoel dat jij hier hulp of support bij kan gebruiken?
Ik begeleid en ondersteun je graag in jouw proces.
Neem contact met mij op als je vragen hebt of een afspraak wilt maken.
Liefs Saskia
